له‌باره‌ی ڕۆمانی ( وێڵگه‌ی یاده‌وه‌رییه‌گریمانكراوه‌كانی ) یوسف عیزه‌دینه‌وه
سڵاو!
من مرۆڤێکی ساده‌م، ئه‌م نامه‌یه‌م گه‌یشتووه‌ته ده‌ستتان، پشیله چاوسه‌وزه‌که‌م به‌جێی هێشتم. تکا ده‌که‌م، که دێنه سه‌ر ته‌رمی من، لێکۆڵینه‌وه مه‌که‌ن. ته‌نیا به‌دوای ئه‌و پشیله‌یه‌دا بگه‌ڕێن، که قردێله‌یه‌کی په‌مه‌ییم له کلکی به‌ستووه. ته‌نیا ئه‌و بکوژی منه. بفه‌رموون! سه‌رهاتی خۆم له‌گه‌ڵ پشیله‌کاندا، پێش چه‌ند خوله‌كی مردنم به‌یان ده‌که‌م.
- سڵاو، ئەم كاتەت باش.
ڕاوەستانەكەم ڕاوەستانێكی سەربازییە، جەستەم لە خاچێكی یەك باڵ دەچێت، دەستی چەپم بە لەشمەوە جووت بووە، بەرەو خوار شۆڕبۆتەوە، قامكەكانم لەخوار كەمەرەوە لە ریزی یەك و بۆ ناوەوە نوشتاونەتەوە. دەستی راستم وەكو كلكی دووپشك هەڵگەڕاوەتەوە بۆ لای سەرم. پەنجەكانم كراوەیە، بە برۆ و لاچاوی ڕاستمەوە لەنگەری گرتووە. هیچ نابزوێم. بە وردی لێم بڕوانە، وا دەزانی هەناسەش نادەم، سەروملم لە بنچكە خڕنووك دەچێت، قاچەكانم وەكو دارێكی ڕەگداكوتراو قایم‌و مەحكەم راست و رەپ لەجێی خۆیان رەق بوونە..
***
***
***