نازانم منتان بیر ماوه یان نا؟ من غه‌ریبم،غه‌ریب ڕیکۆرد، ئه‌و که‌سه‌ی نیوه‌ی زیاتری ته‌مه‌نم له نووسینه‌وه‌ی ژیانێکی پڕ دڕک و گه‌ڕان به‌دوای که‌سانێکی ون بوودا سه‌رف کرد، که ئه‌فسووس نه توانیم به دڵی خۆم ئه‌و ژیانه به‌دبه‌خته بنووسمه‌وه‌و نه ئه‌و که‌سانه‌شم بۆ دۆزرانه‌وه که رێکه‌وت یان چاره‌نووس به منی ناساندن و کردنی به به‌شێک له ڕۆحی شێواوم.
من ئێستاش جار به جارێ خوێنه‌رانێک له‌م لاو و خوێنه‌رانێک له‌ولا، هه‌ر به مه‌یلی جارانه‌وه، هه‌واڵی نووسینی چیرۆکم لێ ده‌پرسن،که‌سانێک بێزار له چیرۆکی کوردی. وه‌ڵامیان ده‌ده‌مه‌وه‌و ده‌نووسم، نا ئازیزان، وه‌ک هه‌میشه بۆم نووسیوون، من چیرۆکنووس نیم. من حه‌قم چییه ئه‌و هه‌موو چیرۆکه خراپانه بڵاوده‌بنه‌وه. بۆیه واز له من بێنن و بڕۆن یه‌خه‌ی رۆژنامه‌و گۆڤار و سه‌رنووسه‌ره‌کانیان بگرن که مه‌جبوورن له‌به‌ر پڕکردنه‌وه‌ی لاپه‌ڕه‌کانیان ئه‌و هه‌موو شته سه‌یرانه به ناوی ئه‌ده‌به‌وه بڵاوبکه‌نه‌وه. که‌سانێک پێیان خۆشه بێن و من دڕکه‌کانیان پێشان بده‌م، بێن و په‌یکه‌ری ئه‌و پیاوه‌ی بوو به به‌رد ببینن، بێن و که‌مێک بارانی سه‌ر سه‌ده‌که له ناکاو نه‌رم نه‌رم له‌ده‌م وچاویان بدات. پێان خۆشه بێن و ده‌فته‌ری ریکۆرده‌کان ببینن و ده‌ست له چوار کلیله‌که‌یه‌وه بده‌ن.ده‌فته‌رێک له‌سه‌ری نووسراوه ( دڵی خه‌ڵکانه به‌هه‌شت، دڵی خه‌ڵکان). بۆیان ده‌نووسم: نا ئازیزان، تکایه وه‌ک تووریستێک، وه‌ک شوێنێک بۆ گه‌شت و گوزارو حه‌وانه‌وه، سه‌یری ئازاره‌کانی من مه‌که‌ن. تووریستێک به‌خۆی و کامێرایه‌که‌وه هه‌موو شوێنێ ده‌گرێ، هه‌موو شتێ ده‌بینیت، ئازاره‌کانم نه‌بێت. ئاخر نابێ خوێنی من و په‌رداخێک شه‌ربه‌تی هه‌نار وه‌کو یه‌ک سه‌یر بکه‌ن. ئه‌وه‌ی ئێوه وه‌ک حه‌ز و ئاره‌زوویه‌ک سه‌یری ده‌که‌ن، وه‌ک چیرۆکێک پێتان خۆشه بیخوێننه‌وه‌و چێژی لێ وه‌ربگرن. بۆ من هه‌ر چرکه‌یه‌کی جه‌هه‌نه‌مێکه. نووسینی ئه‌م چیرۆکانه لای من ته‌واو له ڕاکردن ده‌چێ به پێی په‌تیی به‌سه‌ر هه‌زاره‌ها نووکی چه‌قۆدا.به‌ڵام ئه‌م جاره‌ش هاتمه‌وه لاتان، هاتنه‌وه‌ی ئه‌م جاره‌ی من و نووسینه‌وه‌ی به‌شێکی تری ئه‌م چیرۆکه دڕکاوییه، ته‌نها له‌به‌رخاتری که‌سێکه، به‌ڵام چ که‌سێک؟ که‌سێک که له مێژه لێم ون بوو بوو. نووسینه‌وه‌ی ئه‌م چیرۆکانه نه‌بووایه قه‌ت نه‌مده‌دۆزییه‌وه. به‌ڵام ئێستا کاتم نییه باسی بکه‌م، نا ، کاتم نییه.
پێش هه‌موو شتێک حه‌ز ده‌که‌م به‌وه ده‌ست پێ بکه‌م که هه‌فته‌ی پێشوو له فه‌یس بووکه‌وه نامه‌یه‌کی زۆر سه‌یرم بۆ هات، ڕه‌نگه له‌لاتان سه‌یر بێت که نامه‌که له که‌سێکه‌وه بوو به ناوی (ژنی ژێر باران). من ده‌زانم که ئێوه هه‌مووتان ژنی ژێر باران ده‌ناسن، به جۆرێک له‌جۆره‌کان ئاگاتان له چیرۆکی ژیانێتی، ژنێک دوای مردنی مێرده‌که‌ی له پاریسه‌وه به تراکسۆدێکی زه‌رده‌وه دێته‌وه بۆ شار، نیوه‌ی پیاوانی ئه‌م شاره شه‌یدای جوانییه‌که‌ی ده‌بن و نیوه‌که‌ی تریشی ده‌چنه خوازبێنی و شوو به‌که‌س ناکات، شاعیره‌کان شیعر له‌سه‌ر شیعر، دیوان له‌سه‌ر دیوانی پێشکه‌ش ده‌که‌ن و ئه‌و هه‌ر تاقه‌تی خوێندنه‌وه‌شیانی نییه. هه‌موومان دێڕه به‌ناوبانگه‌که‌ی ئه‌ومان له‌بیره که ده‌ڵێ (زۆربه‌ی زۆری پیاوانی ئه‌م شاره ته‌نها بیر له گوونی خۆیان و ورگی خۆیان ده‌که‌نه‌وه).دێته‌وه بۆ ئه‌م شاره تا شۆڕشێکی فێمینیستی وه‌ک خۆی ده‌ڵێ به‌سه‌ر پیاوه ناشرینه‌کانی خۆماندا بکات. هه‌ر له‌یه‌که‌م هه‌فته‌ی هاتنه‌وه‌یه‌وه، ده‌سته به ده‌سته ده‌چنه خوازبێنی تا شوو بکاته‌وه‌و و شۆڕشه‌که‌ی بیر چێته‌وه، شوو بکاته‌وه و به زێڕ و منداڵ دروست کردن له موبه‌ق زیندانی بکه‌ن و هه‌موو خه‌ونێکی وه‌ک مرۆڤ بیربه‌نه‌وه. ئه‌و ئاگره‌ی ناو سه‌ریشی خامۆش بکه‌ن که گه‌ر به ووردی سه‌یرت بکردبایه دووکه‌ڵه‌که‌ی له دووره‌وه له‌ناو قژییه‌وه زۆر به تووڕه‌یی ده‌هاته ده‌ره‌وه. هه‌ندێ له‌وانه‌ی که به قووڵی کۆمه‌ڵگای ئێمه‌یان ده‌خوێنده‌وه، له‌و بڕوایه‌دا بوون که ده‌رکه‌وتنی ده ساڵ، پانزه ساڵ جاری کچێک له‌م شاره‌دا که دژی یاساکانی پیاو ده‌جه‌نگێ، که ئه‌و هێزه‌ی تیایه له‌به‌ر ده‌م ئه‌و ڕه‌شه‌با نێرینه‌یه‌دا بوه‌ستێ، ته‌نها ماوه‌یه‌کی کورته و به زۆر ده‌یده‌ن به شوو، هه‌ر دوای ئه‌وه‌ش وا رێگه‌ی لێ ده‌گرن و مه‌جبووری ده‌که‌ن بچێته‌وه ژێر هه‌مان ئه‌و یاسایانه‌وه که رۆژانه له دژی نووسیووه و لایه‌نه ناشرینه‌کانی پێشان داوه و لافیته‌کانی له میتینگه‌کاندا له دژی به‌رزکردۆته‌وه. زۆربه‌ی پیاوه ده‌سه‌ڵاتداره‌کانی شار ده‌که‌ونه خۆیان و له‌م کۆبوونه‌وه دێنه ده‌ره‌وه بۆ ئه‌و کۆبوونه‌وه، هه‌ست به ترسناکی شۆڕشه‌که‌ی ده‌که‌ن و له‌و بروایه‌دا ده‌بن گه‌ر ئه‌م ژنه شوو نه‌کاته‌وه و شۆڕشه‌که‌ی سه‌ر بگرێ، ئه‌وا ده‌بێ شوێنی خۆیان له‌گه‌ڵ ژندا بگۆڕنه‌وه و له‌جیاتی ئه‌وان بچنه موبه‌ق و له پیازپاکردن زیاتر هیچیان بۆ نامێنێته‌وه. تا رێکه‌وت له‌فه‌یس بووک ده‌یکات به هاوڕێی که‌سێک و ئه‌ویش ئێواره‌یه‌کی غه‌مگین له پارکی دایک دیارنامێنێت. به‌ڵام لێره‌دا نهێنییه‌ک هه‌یه هه‌ر بۆ چیرۆک باشه، نهێنییه‌ک نامه‌وێ لێتان بشارمه‌وه، ئێستا پێتان نه‌ڵێم، دوایی که هێزی نووسینم نه‌ما قه‌ت لێم خۆش نابن. من له مێژ بوو ده‌مزانی ژنی ژێر باران کێێه، وه‌ک زۆربه‌ی زۆری خه‌ڵکی ئه‌م شاره‌ش ناوه‌که‌یم بیستبوو، ئاگام له چیرۆکه غه‌ماوییه‌که‌ی ژیانی بوو، ده‌مزانی ده‌یه‌وێ شتێ له خه‌ڵکی ئه‌م شاره‌ی خۆمان بگۆڕێت و ڕێی لێ ده‌گرن و پێی ناکرێت. دوو جار چووم بۆ پارکی دایک و له‌سه‌ر ئه‌و کورسییه ڕه‌ق و ته‌ق و ئاسنینه دانیشتم که ئه‌وان یه‌که‌مجار یه‌کترییان تیا بینی. مه‌به‌ستم خۆی و هاوڕێکه‌ی بوو. خۆشم نازانم بۆ حه‌زم کرد بچم و ئه‌و نامه‌یه‌ی ئه‌وانم کۆپی کردبووه‌وه و چه‌ند جارم له‌سه‌ر ئه‌و کورسییه به ده‌نگی به‌رز بۆ خۆم خوێنده‌وه. من یه‌کێک بووم له‌و که‌سانه‌ی که هه‌وڵێکی زۆرم دا بۆ ئه‌وه‌ی هاوڕێکه‌ی که لێی ون بوو بوو بدۆزمه‌وه، که‌سانێکی زۆر داوایان له من کرد به‌دوای هاوڕێکه‌یدا بگه‌ڕێم، به‌و پێیه‌ی من ئه‌زموونێکی زۆرم هه‌بوو له گه‌ڕان به‌دوای که‌سانی ون بوودا و که‌سێک بووم هه‌روا به‌ئاسانی ته‌سلیم نه‌ده‌بووم. به‌ڵام ئه‌مه هه‌موو ڕاستییه‌که نییه، لێره‌دا نهێنییه‌ک هه‌یه له‌ناو نهێنییه‌کی تردایه. ئه‌ویش ئه‌وه‌یه که من ده ساڵێک زیاتر بوو ژنی ژێر بارانم ده‌ناسی، کاتێک من ناسیم و چایه‌کمان پێکه‌وه خوارده‌وه ئه‌و ناوی ژنی ژێر بارانی له‌خۆی نه‌نابوو، به‌ڵکو ئه‌وسا فه‌یس بووک هه‌ر نه‌بوو. ساڵانێک دواتر که من هه‌واڵی ئه‌و ناوه‌م لێ پرسی، پێم وت بێزه‌حمه‌ت ناوی ژنی ژێر باران له چییه‌وه هاتووه؟ بۆ ئه‌و ناوه سه‌یره‌ت له‌خۆت ناوه؟ چاوانی پڕ بوون له فرمێسک و هه‌ستا ویستی بڕوات، به کزییه‌وه‌و وتی : به‌ڕێزم پرسیارێکت لێ ده‌که‌م؟ وتم فه‌رموو. وتی: تۆ قه‌ت به منداڵی حیکایه‌تت بۆ کراوه؟ وتم به‌ڵێ. وتی ئه‌ی به گه‌وره‌یی؟ وتم مه‌به‌ستت چییه؟ وتی به‌ڵێ هه‌ر مه‌به‌ستم ئه‌وه‌یه که وتم، با مه‌به‌سته‌که‌م باشتر ڕوون بکه‌مه‌وه. تۆ قه‌ت به گه‌وره‌یی نه‌خۆش بوویته‌و خۆشه‌ویسترین که‌ست حیکایه‌تت بۆ بکات تا خه‌وت لێ بکه‌وێ و چاک بیته‌وه؟ وتم نا، قه‌ت ئه‌و به‌خته‌م نه‌بووه، قه‌ت به‌خت به‌و شێوه‌یه قژی دانه‌هێناوه و بێته سه‌ر ڕێگام. وتی که‌واته هه‌رچی بڵێم زیاده‌یه‌و لێم تێناگه‌یت. پێش ئه‌وه‌ی بڕوات چه‌تره سپییه‌که‌ی به‌رزکرده‌وه‌و به هه‌نیسکێکی گه‌رم و زه‌رده‌خه‌نه‌یه‌کی برینداره‌وه وتی: له ده‌ره‌وه باران ده‌بارێ، فه‌رموو ئه‌م چه‌تره سپییه‌م لێ وه‌رگره.من چه‌ترێکی ترم له‌ناو جانتا ده‌ستییه‌که‌مدا پێیه، منیش زوو فریا که‌وتم و وتم، باشه منیش حه‌ز ده‌که‌م چه‌ترێکت به‌دیاری بده‌مێ، حه‌ز ده‌که‌ی ره‌نگه‌که‌ی چۆن بێت؟ که‌مێک بیری کرده‌وه‌و وتی: چه‌ترێکم ده‌وێ له‌ڕه‌نگی باران، منیش وتم بۆ؟، وتی ئاخر هه‌روه‌ک چۆن له‌به‌ر باراندا نابینرێت که‌ده‌گرین، ئاواش به‌چه‌ترێک له‌ره‌نگی باران نابینرێت که به‌چه‌تره‌وه وه‌ستاوین، باران و چه‌تره‌که تێکه‌ڵاوی یه‌ک ده‌بن. ده‌بێ ئه‌و دیمه‌نه له دووره‌وه چه‌ند جوان و پڕ ته‌لیسم بێت و چ سیحرێکی هه‌بێ.له دووره‌وه یه‌کێ بتبینێت پێی سه‌یر ده‌بێ که له‌به‌ر باراندا وه‌ستاویت و ته‌ڕیش نابیت. منیش پێکه‌نیم و وتم مانای ئه‌وه‌ی تا چه‌ترێکی وا ده‌گمه‌نت بۆ په‌یدا نه‌که‌م بۆم باس ناکه‌یت و پێم ناڵێی ژنی ژێر باران له‌چییه‌وه هاتووه؟ وتی نه‌خێر، ده‌زانی بۆ؟ چونکه بۆ گێڕانه‌وه‌ی پێویستم به هه‌موو هێزی دونیایه، ئێستا ناتوانم باسی رۆژێکی باراناویت بۆ بکه‌م. به‌ڵام رۆژێک ده‌بێ ئه‌و هێزه‌م هه‌بێ و بۆت باس بکه‌م. ئێستا نا، تکایه ئێستا نا. به‌ڵام ئێمه یه‌کترمان باش ده‌ناسی، ئه‌وه‌ش که من یه‌کێک بووم له‌وانه‌ی که حه‌زم کرد هاوڕێکه‌ی بدۆزمه‌وه، هی ئه‌وه بوو که ئه‌و چاکه‌یه‌کی له‌گه‌ڵ کردم و منیش حه‌زم کرد چاکه‌که‌ی بده‌مه‌وه. بۆیه من لێره‌دا باسی ئه‌وه ناکه‌م که ئایا من هاوڕێیکه‌یم دۆزییه‌وه یان نا؟ ئه‌وه‌یان هه‌ڵده‌گرم بۆ ژنی ژێر باران تا ئه‌و بۆتان بگێڕێته‌وه، چونکه هه‌ست ده‌که‌م گێڕانه‌وه‌ی ئه‌و چیرۆکه هه‌ر له‌خۆی دێت. ئه‌وه چیرۆکی خۆیه‌تی و هی که‌سی تر نییه، با منیش یارمه‌تیم دابێ، ئه‌وه ئه‌و مافه‌م ناداتێ من بیگێڕمه‌وه. ڕه‌نگه ڕۆژێک بێت و ئه‌و وه‌ک خۆی ده‌ڵێ چیرۆکێک بنووسێت به ناوی (چه‌ترێک له ڕه‌نگی باران)، منیش وه‌ک ئێوه، وه‌ک خوێنه‌رێک چاوه‌ڕێ ده‌بم و پێم خۆش ده‌بێت بیخوێنمه‌وه. به‌ڵام ئێستا ئه‌ی خوێنه‌ری ئازیز! ڕه‌نگه به‌لاته‌وه سه‌یر بێت، ئێمه ده ساڵ پێش ئێستا بۆ ده‌بێ یه‌کتریمان بینیبێت، چاکه‌ی چیمان به‌سه‌ر یه‌که‌وه هه‌یه؟ئێستا ئیدی به‌ره به‌ره بۆ ئه‌وه‌ی ئه‌م چیرۆکه شوێنی خۆی بگرێت، ده‌بێت ورده ورده بکه‌ومه گێڕانه‌وه‌ی هه‌ندێ به‌سه‌رهات، به‌ڵام پێش ئه‌وه‌ی ئه‌وه بکه‌م ده‌بێ هه‌ندێ شتێ خێرا به‌بیری خوێنه‌ر بێنمه‌وه نه‌وه‌ک به‌شه‌کانی تری له‌بیر نه‌مابێت. گه‌ر هاتوو به‌شه‌کانی تر و گێڕانه‌وه‌ی هه‌ندێ به‌سه‌رهات تێکه‌ڵاوی یه‌کتر بوون، بۆ ئه‌وه ده‌بێ من داوای لێ بووردن بکه‌م ، وه‌ک وتم من چیرۆکنووس نیم و نازانم چیرۆک چۆن چۆنی بینا ده‌کرێت.
هه‌مووتان ڕه‌نگه ڕۆمانی هاوڕێم بناسن، رۆمانی پاریسی، که داوای له‌من کرد چیرۆکی (نووسیه‌وه‌ی دڕک) بنووسمه‌وه تا یه‌کێ چیرۆکه‌که بخوێنێته‌وه‌و کلیلێک له چوار کلیله‌که، که لای پاریسی بوو بۆم بێنێته‌وه.یه‌کێ دوای خوێندنه‌وه‌ی چیرۆکه‌که بزانێت که ئه‌و کلیله‌ی بۆم دێنێته‌وه زۆر بایه‌خی هه‌یه‌و بێ ئه‌و کلیله ده‌فته‌ری ژماره‌ی پێوانه‌ییه‌کان قه‌ت ناکرێته‌وه. ئه‌و ده‌فته‌ره‌ی به بادانی چوار کلیل له‌یه‌ک کاتدا ده‌کرێته‌وه. ره‌نگه بیرتان مابێت که پاریسی هاوڕێم هه‌وڵێکی زۆر ده‌دا له پاریس که‌سێک بدۆزێته‌وه کلیله‌که‌ی پێدا بنێرێته‌وه، که‌سی ده‌ست ناکه‌وێت تا به‌هۆی کورده‌کانی پاریسه‌وه ده‌بیستێت که ژنێک مێرده‌که‌ی به شێرپه‌نجه ماوه‌یه‌ک ده‌بێ مردووه‌و له پاریس تاقه‌تی چووه‌و ده‌یه‌وێ بگه‌ڕێته‌وه بۆ وڵات. به هۆی کچێکه‌وه ژماره‌ی ته‌له‌فۆنه‌که‌ی وه‌رده‌گرێت و تێلێکی خێرای بۆ ده‌کات و سه‌ره‌خۆشی لێ ده‌کات و هاوخه‌می خۆی پێ ڕاده‌گه‌ێنێت و به‌شه‌رمێکه‌وه داوای لێ ده‌کات که به‌یانی حه‌ز ده‌کات بیبینێت و چیرۆکێکی بداتێ بیخوێنێته‌وه.ئه‌ویش به‌لایه‌وه سه‌یر ده‌بێ که گه‌نجێک ده‌یه‌وێ چیرۆکێکی بداتێ بۆ خوێندنه‌وه،لای ئه‌و خانمه، کورده‌کانی ده‌ره‌وه یان خه‌ریکی ده‌عوه‌تکردنی یه‌کترن وهه‌ر که گه‌یشتنه به‌رده‌می ده‌رگاکه بۆ رۆشتن، ده‌که‌ونه زه‌مکردنی یه‌ک،یان ده‌چن بۆ ئاهه‌نگ وتا ده‌توانن هه‌ڵده‌په‌ڕن و دوایی پیاوه‌کان به یه‌ک بیره سه‌رخۆش ده‌بن و ده‌یکه‌ن به شه‌ڕ. یان منداڵه‌کانیان ده‌به‌نه ماکدۆناڵدس و خۆیان به‌دوای که‌بابخانه‌دا ده‌گه‌ڕێن. به‌ڵام چیرۆکێک بۆ خوێندنه‌وه؟ هیچ که‌سێک له دونیای کوردیدا شتی وا قۆڕی لێ داوا نه‌کردووه، داوای ماچیان لێ کردبێ ، داوای خوێندنه‌وه‌ی چیرۆکیان لێ نه‌کردووه. بۆیه یه‌کسه‌ر ڕازی ده‌بێ.رۆمانیش به‌یانی له شوێنێک ده‌یبینێت و چیرۆکه‌که‌ی ده‌داتێ و پێی ده‌ڵێ، خانمی ئازیز! ئه‌م چیرۆکه بخوێنه‌وه‌و هیچی ترم ناوێ، گه‌ر به‌دڵت بوو، ته‌له‌فۆنه‌که‌م له‌سه‌ر نووسیووه‌و گه‌ر توانیت کلیلێکم بۆ به‌ریته‌وه بۆ براده‌رێکم که خاوه‌نی ئه‌م چیرۆکه‌یه‌و ناوی غه‌ریب ڕیکۆرده سوپاست ده‌که‌م.گه‌ر به دڵیشت نه‌بوو وه‌ک هه‌ندێ ڕه‌خنه‌گر بیدڕێنه و به هه‌ر دوو قاچت ، به پاژنه‌ی پێڵاوه‌کانته‌وه تا هێزت هه‌یه بچۆ سه‌ری تا هه‌نجن به هه‌نجن ده‌بێ و لاپه‌ڕه‌کان وشه‌یان تیا نامێنێت و ئاواش هه‌ر سوپاست ده‌که‌م و رێزم هه‌یه. ئێستا ئیتر خوێنه‌ری ئازیز! باش ده‌زانی کێ کلیله‌که‌ی کاتی خۆی بۆ هێنامه‌وه‌و ئه‌و چاکه‌یه‌ی له‌گه‌ڵ کردم که هه‌رگیز بیرم ناچێته‌وه. هه‌ر که کلیله‌که‌ی دامێ، داوای لێ کردم ئه‌و نامه‌یه‌ی پێشان بده‌م که له ژووری درکه‌کاندا دۆزیمه‌وه‌و هه‌ردوو کلیلی (کۆپی یه‌کتر)ی تیا بوو. ئه‌و نامه‌یه‌ی من په‌یمانم دابوو وه‌ک پاداشت پێشانی ئه‌و که‌سه‌ی بده‌م که کلیله‌که‌م بۆ دێنێته‌وه. به‌ده‌م چاخواردنه‌وه‌یه‌کی خێراوه نامه‌که‌ی خوێنده‌وه‌و ته‌وقه‌یه‌کی کرد و رۆشت. پێش ئه‌وه‌ی بڕوات سه‌یرێکی کردم و وتی،براڤۆ به‌ڕێزم! سوپاس ڕۆڵه بۆ ئه‌و چیرۆکه. تۆ وات له‌من کرد چیرۆکم خۆش بوێت. منیش وتم : نا ببووره من چیرۆکنووس نیم خانمی به‌ڕێز! من ته‌نها ژیانی منداڵیی خۆم و هاوڕێکانم له‌ناو دڕکه‌کاندا نووسییه‌وه و لای خه‌ڵکی بوون به چیرۆک. نازانم گوێی لێ بوو یان نا؟ چونکه بارانێکی سه‌یر له ده‌ره‌وه ده‌باری و ده‌نگی من ته‌واو تێکه‌ڵاوی بارانه‌که بوو بوو . تا دوای چه‌ند ساڵێک به هۆی فه‌یس بووکه‌وه منی دۆزییه‌وه‌و نامه‌یه‌کی به‌ناوی ژنی ژێر بارانه‌وه نارد و داوای قبووڵکردنی وه‌ک هاوڕێیه‌ک لێ کردم و نووسیبووی(من، ژنی ژێر باران، ئه‌و که‌سه‌ی کلیلێکم بۆ هێنایته‌وه)، منیش به سوپاسه‌وه داواکه‌یم جێ به جێ کرد و بووین به هاوڕێی فه‌یس بووک.هه‌ندێ جار نامه‌یه‌کی هه‌واڵ پرسینی ده‌نارد، باسی ئه‌وه‌ی ده‌کرد که ئاگای له چیرۆکی ئه‌و پیاو و ژنه‌یه که پیاو ده‌بێته به‌رد و ژنه‌که‌ش له‌شی ده‌بێته پارچه‌یه‌ک له برین. ئاگای له چیرۆکی ئه‌و کوڕه‌یه که دێ بۆ شار، شه‌کر بکڕێ بۆ باوکی و ناگه‌ڕێته‌وه. (حوزنی میوانێک به ته‌نیشت ژیاندا ده‌ڕوات)، ئاخ ! ئه‌وه منم به ته‌نیشت ژیاندا ده‌رۆم و ئه‌وه‌ش حوزنی منه.ئاگای له‌و چیرۆکانه‌یه که ده‌یاننووسم و ئه‌ویش ده‌یان خوێنێته‌وه. منیش لای خۆمه‌وه هه‌ر به‌هۆی فه‌یس بووکه‌وه، ئاگاداری ئه‌و نامه‌یه‌ی بووم که داوای یارمه‌تی له هاوڕێیانی فه‌یس بووک ده‌کرد هاوڕێکه‌ی بۆ بدۆزنه‌وه. هه‌ر ئه‌وه‌ش بوو زیاتر وای له‌من کرد هه‌وڵ بده‌م بۆ دۆزینه‌وه‌ی. جگه له‌وه‌ی که‌سانێکی زۆریش داوایان لێ کردم که به‌و کاره هه‌ستم و وه‌ک باسیشم کرد که گێڕانه‌وه‌ی ئه‌و چیرۆکه بۆ خۆی به‌جێ دێڵم، به‌ڵام ئێستا ده‌که‌ومه گێڕانه‌وه‌ی ئه‌وه‌ی له سه‌ره‌تادا باسم کرد، که هه‌فته‌ی پێشوو له ژنی ژێر بارانه‌وه نامه‌یه‌کی زۆر سه‌یرم بۆ هات، چاوه‌ڕوانم نه‌ده‌کرد.
له نامه‌که‌یدا که من چه‌ند جارێکم خوێنده‌وه، ژنی ژێر باران نووسیبووی( به‌ڕێزم، غه‌ریب ڕیکۆرد! من له‌وه ده‌چێ هه‌واڵێکی دڵخۆشکه‌رم پێ بێت بۆت. هێنده دڵخۆشکه‌ر که من خۆم له خۆشیدا خه‌وم لێ ناکه‌وێت، هه‌رچه‌نده ناتوانم سه‌د له سه‌د په‌یمانی هیچ شتێکت پێ بده‌م، چونکه کاتێکی زیاترم ده‌وێ و که‌مێکی تر سه‌فه‌رێکی بۆ ده‌که‌م و ره‌نگه هه‌فته‌یه‌کم پێ بچێ تا بتوانم به روونتر بۆت بنووسم، به‌ڵام که‌سێکم بۆ دۆزیویته‌وه که چه‌ند ساڵه به دوایدا ده‌گه‌ڕێیت. ده‌بێ بچم به دوایدا بزانم به ڕاست ئه‌وه خۆیه‌تی یان نا؟ بۆیه من ئێستا نامه‌وێ هیچ بڵێم نه‌وه‌کو خۆی ده‌رنه‌چێت. هه‌رچه‌ند هه‌موو نیشانه‌کان، وێنه‌کان، قسه‌کان، هه‌موو چرکه ڤیدۆییه‌کان که گیراون بۆ ئه‌وه ده‌چن که ئه‌و بن. من پێم نه‌وتوویت، به‌ڵام ماوه‌یه‌کی زۆره له‌م که‌یسه‌دا ئیش ده‌که‌م و خه‌ڵکانێکی زۆرم ڕاسپاردووه تا به هه‌موومان بۆت بدۆزینه‌وه. هه‌ست ده‌که‌م له زۆر ڕووه‌وه قه‌رزاری تۆم و که‌سێکی له هه‌موو لایه‌نێکه‌وه شایانی هه‌موو شتێکی جوانی. من هه‌فته‌یه‌کم پێ ده‌چێ و کاتێ هاتمه‌وه به بوون یان نه‌بوون نامه‌ت بۆ ده‌نووسم، به‌ڵام تۆش به بوون یان نه‌بوون شتێک هه‌یه ده‌بێت بۆمنی بکه‌یت). دوای خوێندنه‌وه‌ی چه‌ند جارێکی نامه‌که، وه‌ڵامم دایه‌وه: به‌ڵێ باشه خانم! به‌سه‌ر چاو، چیت ده‌وێ، هه‌ر به من بکرێت په‌یمان بێت فه‌رموو. به‌ڵام تۆ جارێ پێم بڵێ کێت بۆ دۆزیومه‌ته‌وه؟ چاوه‌ڕێم کرد وه‌ڵامی نه‌بوو، بۆ ئێواره‌ش ، بۆ شه‌ویش هه‌ر وه‌ڵامی نه‌بوو، جا زانیم سه‌فه‌ری کردووه‌و هه‌فته‌یه‌کی زۆر زه‌حمه‌ت چاوه‌رێم ده‌کات. هه‌فته‌یه‌ک بێ وه‌ڵام ده‌مێنمه‌وه.، به‌ڵام گه‌ر ئه‌و که‌سێکی وای بۆ من دۆزیبێته‌وه، هه‌فته‌یه‌ک چییه؟ مانگ و ساڵ چین؟ هه‌رچه‌ند ده‌مزانی له‌وێ نییه‌و سه‌فه‌ری کردووه، نامه‌یه‌کی ترم بۆ نووسی، سوپاس خانم، سه‌رکه‌وتووبی له کاره‌که‌تدا. هه‌ر بیرم ده‌کرده‌وه، ده‌بێ کێی دۆزیبێته‌وه؟ من که‌سانێکی زۆرم له ژیاندا ون کردووه‌و گه‌ڕاوم و نه‌مدۆزیونه‌ته‌وه. نامه‌یه‌کی ترم بۆ نووسی، هه‌ر چه‌ند ده‌مزانی له‌وێ نییه‌و وه‌ڵامم ناداته‌وه، نامه‌کانم له هاوارێک ده‌چوون به‌ڕووی دیوارێکدا که ده‌نگه‌که هه‌ر ده‌هاته‌وه بۆ لای خۆم.نووسیم: خانم! تا تۆ له سه‌فه‌ره‌که‌ت دێیته‌وه، ڕه‌نگه له چاوه‌ڕوانیدا من ببم به مۆم. گه‌ر دوای هه‌فته‌یه‌ک نامه‌ت نووسی و وه‌ڵامم نه‌دایته‌وه، ئه‌وه هی ئه‌وه‌یه بوومه به مۆم.
دوای هه‌فته‌یه‌ک، دوێنێ ئێواره نامه‌یه‌کی نارد و به پێکه‌نینه‌وه نووسیبووی، به‌ڕێزم غه‌ریب ریکۆرد، هیوادارم جارێ نه‌بووبی به مۆم. من له فه‌یس بووک نه‌بووم تا وه‌ڵامی بده‌مه‌وه، بۆیه ئه‌و ترسابوو بووبم به مۆم، نامه‌یه‌کی تری ناردبوو و نووسیبووی، گه‌ر ببی به مۆم، ئه‌وا ده‌بیته مۆمێکی زۆر گه‌وره‌و به‌شی ئه‌م شاره ده‌که‌ی، هه‌ر داده‌گیرسێیت و ده‌سووتێیت و قه‌ت ته‌واو نابی، ده‌بیته په‌یکه‌ری مۆم. ده‌زانی ئه‌م شاره له‌هه‌موو شتێ زیاتر پێویستی به‌و جۆره مۆمه‌یه. پاش ماوه‌یه‌کی تر نامه‌یه‌کی تری نووسی بوو : به‌ڕێزم! ده وه‌ڵام بده‌ره‌وه، پێش ئه‌وه‌ی ببی به مۆم چیرۆکێک بنووسه به ناوی( ئه‌و کوڕه‌ی بوو به مۆم). ده وه‌ڵام بده‌ره‌وه، ئاخر ئیستا ده‌زانم ئه‌م هه‌فته‌یه چه‌ند خراپ ژیاویت و بۆ ئه‌وه‌ش داوای لێ بووردن ده‌که‌م. که فه‌یس بووکم کرده‌وه‌و نامه‌کانم بینی، یه‌کسه‌ر وه‌ڵامم دایه‌وه. سڵاو ژنی ژێر بارانی به‌رێز، نا نه‌بوومه به مۆم، به‌ڵام تۆزێکم مابوو.ئه‌و نووسی، بڕوا بکه دڵم له مه‌راقدا بوو، ده‌زانی ئینسان زۆر ناسکه، له دوای رۆمانه‌که‌ی کافکاوه، ئینسان، ئه‌و بوونه‌وه‌ره نه‌گبه‌ته، ئاگامان لێ نه‌بێ ده‌بێ به هه‌موو شتێک. نووسیم، وایه خانم ، راست ده‌که‌یت.بێده‌نگ بووم ، ئه‌ویش بێده‌نگ بوو،پێم وت، پێم بڵێ سه‌فه‌ره‌که‌ت چۆن بوو؟ گه‌ر که‌سێک هه‌یه‌و بۆ منت دۆزیوه‌ته‌وه پێم خۆشه گه‌ر ده‌کرێ پێم بڵێیت،له پاداشتی ئه‌وه‌شدا من نازانم چیت ده‌وێ لێم، گه‌ر شتێکت له خه‌یاڵدایه، ئه‌وه‌شم بۆ بنووسه و گه‌ر به من بکرێت به‌سه‌رچاو. خۆت وته‌نی به بوون یان نه‌بوون من تازه په‌یمانم پێ داوی.نووسی، به‌ڕێزم غه‌ریب ڕیکۆرد، سه‌فه‌ره‌که‌م خراپ نه‌بوو، به‌ڵام ئه‌وه‌ی من له‌تۆم ده‌وێ، ئه‌وه‌یه که به‌یانی زوو له‌سه‌ر سه‌ده‌که یه‌کتری ببینین و پێم خۆشه سه‌فه‌رێک بکه‌ین. بۆ کوێ خانم؟ ده‌مه‌وێ به هه‌مان ئه‌و رێگایه‌دا بمبه‌یت بۆ ئه‌و ژووره‌ی بۆنی برینی لێ ده‌هات، ده‌مه‌وێ به لای چایخانه‌که‌دا تێپه‌ڕین و سه‌رێکی ئه‌و باوکه بده‌ین که کوڕه‌که‌ی له مێژه نه‌بینیووه و له ناو هه‌نگه‌کانیدا چایه‌کی تاڵی لابخۆینه‌وه. ده‌زانی خانم! چایخانه‌که له مێژه نه‌ماوه، ده‌زانم، به‌ڵام باوکی ماوه؟ به‌ڵێ، تا مانگی پێشووش مابوو به‌ڵام خراپ پیر بووه. ئه‌ح، گرنگ نییه، گرنگ ئه‌وه‌یه تا ئێستاش چاوه‌ڕوانی کوڕه‌که‌ی ده‌کات،به‌ڵێ تا ئێستاش هه‌ر من ببینێت یه‌کسه‌ر باسی ده‌کات.نووسی : که‌واته تا به‌یانی، منیش نووسیم، له‌وه ناچێ ئێستا پێم بڵێیت کێت بۆ دۆزیومه‌ته‌وه. نووسی: ئێستا زۆر هیلاکم، به‌یانی که که‌وتینه رێگا هه‌موو شتێکت بۆ باس ده‌که‌م، له رێگا هه‌موو شتێک ده‌زانی. راست ده‌که‌یت خانم هیلاکیت و بۆ ئه‌وه‌ش زۆر سوپاس، نووسی، به‌ڵام ده‌ترسم به‌یانی له‌سه‌ر سه‌ده‌که باران نه‌بارێت، ئه‌ی من چی بکه‌م به‌ڕێزم غه‌ریب ڕیکۆرد؟ چی بکه‌م گه‌ر به‌یانی باران نه‌باری و چوار ئۆتۆمبیل یه‌ک له‌دوای یه‌ک نه‌یه‌ن و چواره‌میان گه‌نجێک نه‌بێت ده‌ستی ناڕه‌زایی به‌رز بکاته‌وه وبۆڵه بۆڵ بکات و پێنجه‌م دانه دوای پێنج هه‌ناسه،بێ ئه‌وه‌ی ده‌ستی لێ ڕابگرین له به‌ردمماندا نه‌وه‌ستێت و تا چایخانه‌که‌ی لاڕێ نه‌وه‌ستینه‌وه.نووسیم: ده‌زانی ئه‌وه‌یان به‌ده‌ست من نییه، به‌ڵام هه‌ر که گه‌یشتینه سه‌ر سه‌ده‌که‌و باران باری، ئه‌وه بزانه سه‌فه‌ره‌که‌مان ده‌که‌ین. ئه‌ی ئه‌گه‌ر باران نه‌باری غه‌ریب ڕیکۆرد؟ خانمی به‌ڕێز! گه‌ر ئێمه نه‌خشه‌که‌مان له‌گیرفاندا بێت و دونیای ئه‌و ونبووانه‌مان له‌دڵدا هه‌ڵگرتبێت، ئه‌وه بزانه سه‌دی سه‌د باران ده‌بارێت. ئه‌ویش به پێکه‌نینه‌وه نووسی: من تراکسووده زه‌رده‌که‌م له‌به‌ر ده‌که‌م و له‌سه‌ر عه‌رزه‌که، له‌و ته‌پ و تۆزه‌دا لێی داده‌نیشین تا باران ده‌بارێ.بۆم نووسی: باشه وا ده‌که‌ین. ئه‌ویش نووسی: که‌واته تا به‌یانی. ئه‌ی ئێستا هه‌ر پێم ناڵێیت کێت بۆ دۆزیومه‌ته‌وه؟ به‌یانی به‌ڕێزم به‌یانی. منیش نووسیم که‌واته ماده‌م ئێستا پێم ناڵێیت، منیش به‌یانی شتێکم له‌تۆ ده‌وێت؟ فه‌رموو به‌سه‌ر چاو، چیت ده‌وێ؟ نووسیم ده‌بێ به‌یانی ئه‌وه‌شم بۆم باس بکه‌یت که ناوه‌که‌ت، ژنی ژێر باران له چییه‌وه هاتووه؟ نووسی، ئۆکه‌ی ڕۆڵه، بڕاڤۆ، چاکی لێ ده‌زانی، که‌واته تا به‌یانی سه‌عات پێنج. نووسیم زۆر باشه به‌ڕێزم تا به‌یانی و ئێستا شه‌و شاد.شه‌وت شادتر.
ستۆکهۆڵم، یانوه‌ری 2014